Türkçenin Olmadığı Bir Hayat Düşünemiyorum

Lvivliyim. Üniversiteyi kazandıktan sonra Kiev’e taşındım. Çocukluğumdan beri yabancı dil öğrenmeyi seviyorum. Liseyi bitirince üniversitede Alman dili bölümüne başvuracaktım. Başvuru süresinin bitmesine iki gün kala kararımı değiştirdim. Çünkü Almancadan sıkıldığımı fark ettim. Yepyeni bir dil öğrenmek istiyordum. Aklıma ilk gelen dil Türkçeydi. İnternete girip Ukrayna’da Türkçe okutulan en iyi okullardan Taras Şevçenko Üniversitesini buldum ve hemen başvurdum. Önceleri biraz zorlandım. Çünkü Türkçenin dil mantığı Ukraynacadan çok farklı. 2015 yılında Yunus Emre Enstitüsü tarafından düzenlenen Türkçe Yaz Okulu’na gittim ve bu sayede Türkçemi iyice ilerlettim. Orada benim gibi Türkçe öğrenen çok sayıda arkadaş edindim. Şimdi Türkçenin olmadığı bir hayat düşünemiyorum. Bazen Ukrayna’da arkadaşlarımla konuşurken Türkçe kelimeler kullanmak istiyorum ama anlamayacaklarını biliyorum. Öyle anlarda kendi kendime “Keşke yeryüzünde herkes Türkçe bilse.” diyorum. Yaz Okulu’ndan sonra Türkiye’ye bir defa daha gittim. Bursa, Edirne, Çanakkale ve Marmaris şehirlerden çok etkilendim ama İstanbul’un bendeki yeri başka… Napoleon’la aynı fikirdeyim: “Tüm dünya bir ülke olsaydı başkenti İstanbul olurdu.”